Wij verheugden ons bijzonder op het bezoek aan de Rakhine provincie, in het uiterste westen, grenzend aan Bangladesh. We waren verplcht eerst naar de stad Sittwe te vliegen ( toeristen mogen hier niet over land reizen) en vandaar nog 5 / 6 uur met een boot naar de " geheimzinnige" plaats Mrauk U, door de Birmezen steevast Miauuuuw genoemd.In dit gebied wonen veel mensen uit India en Bangladesh. Deze mensen zijn een stuk donkerder van kleur, hebben een andere uitstraling en wat niet onbelangrijk is, er zijn behoorlijk wat Moslims onder hen. Dit was een van de redenen van de onlusten , nu precies een jaar geleden. De regering is deze mensen liever kwijt dan rijk......We hebben nu met eigen ogen gezien dat er niets voor deze bevolkingsgroep wordt gedaan: Infrastructuur ontbreekt, er is geen water, geen electriciteit en totaal geen gezondheidsvoorzieningen! De wegen bestaan alleen maar uit diepe - en ondiepe kuilen, met daartussen iets wat vroeger op asfalt heeft geleken.Verkeer over deze wegen was bijna onmogelijk, maar er bonkten de hele dag enorm veel vrachtwagens overheen, een meterslang stofspoor achterlatend.Het was voor ons dan ook een hele tour om tussen de kuilen en vrachtwagens te fietsen in die verzengende hitte en stofwolken. Dit was duidelijk de heetste en stoffigste plek waar we ooit geweest zijn..............Op een gebied van ong. 50 vierkante km. stonden honderden oude pagodes gebouwd tussen de 16e en 18e eeuw, sommigen in de loop der jaren overwoekerd door de natuur, wat een prachtig gezicht was.

Het hoogtepunt in deze streek was een bezoek per boot ( 2 - 3 uur) en verplicht met gids naar de Chin dorpen. Hier wonen nog een 9-tal oude vrouwen ( van onze leeftijd ) die als 11 jarig kind hun hele gezicht getatoueerd kregen. Inmiddels is het al sinds 1960 door de regering verboden. We werden hartelijk ontvangen en de oude dames waren erg aardig en gastvrij. Via onze gids konden we een beetje met ze praten en foto's maken van hun markante gezichten was geen enkel probleem. Ook hebben we een paar schooltjes bezocht waar steeds3 groepen kinderen in 1 ruimte bij elkaar zaten. Ze zaten en lagen op de grond bij hele lage tafeltjes en hadden niks meer dan een schrift en een pen..... Het was een leuke ervaring om contact te hebben met een zo weinig bezochte bevolkingsgroep.

Op dit moment zijn we aan het relaxen op Ngapali Beach aan de golf van Bengalen en over 2 dagen reizen we terug naar huis. Daar zullen we zo snel mogelijk een paar foto's plaatsen van deze geweldige reis. Tot gauw.